Szalonych kierowców ciąg dalszy

Raduje się pewnie niejeden duch, gdy znów planuję powyżywać się kapkę na kierowcach. Wczoraj miałem bowiem okazję poznać, czy też raczej przypomnieć sobie, kolejne wspaniałe zachowania krakowskich driverów. Piszę "krakowskich" nie dlatego, że pod względem otumanienia za kierownicą stanowimy tu, w Krakowie, klasę samą w sobie. Wolę po prostu nie generalizować na cały kraj czy też Świat, kontynent, co tam jeszcze... Wolę nie generalizować, bo się jeszcze okaże, że dla przykładu w Zduńskiej Woli czy w Białykale żyją sami kierowcy rajdowi i oni teraz chcą mi urwać uszy. A więc Kraków.

Czy rzuciło Ci się w oczy, że kiedy kierowca przed Tobą widzi czerwone światło, rozpoczyna hamowanie już trzysta metrów przed skrzyżowaniem? Wydaje mu się najwyraźniej, że nie prowadzi Nissana Almery rocznik '99, tylko Kontenerowiec transoceaniczny Leda Maersk, którego droga hamowania jest dłuższa niż polskie autostrady. Zapamiętaj: każdy nędzny kierowca, ze skopanym przez poczucie własnej nieporadności za kierownicą ego, prowadzi swój "wóz" tak, jakby to był gwiezdny niszczyciel typu Super. Bierze zakręty szerokim łukiem, parkuje na dwóch miejscach parkingowych na raz, a do świateł toczy się przez pół kilometra. Najczęściej jest on przedstawicielem trzeciego typu kierowcy, który już opisałem w jednym z poprzednich postów. Drugą przyczyną miarowego wyhamowywania na długim odcinku zdaje się być z kolei przynależność do grupy typu czwartego; taki człowiek za wszelką cenę nie chce zatrzymać się ostatecznie na czerwonym świetle, by mieć dobrą pozycję wyjściową do startu z piskiem opon.  Toczy się więc ze stałą prędkością sanatoryjnego spaceru, na "jedynce", z nogą przygotowaną nad pedałem gazu. I z podbródkiem wysuniętym ponad obrys kierownicy.

Drugim ciekawym i do końca niezrozumianym przeze mnie rytuałem jest zatrzymywanie się na światłach w dużej odległości od poprzedzającego samochodu. Często taki czyn popełniają osoby należące do pierwszego typu, dla których pojęcie o tym, gdzie się zaczyna i kończy ich samochód, jest czystą metafizyką. Typ drugi natomiast zatrymuje samochód w odległości około trzech metrów od poprzedzającego... Ponieważ boi się, ze mu najedzie na tył. Bosko. I tak jak zwykle najgorszy okazuje się kierowca typu trzy, ponieważ on zatrzymuje się nierzadko kilkanaście metrów za innym pojazdem, ponieważ: a) on musi mieć miejsce na start jak na wyścigach formuły 1, b) nie będzie wąchał spalin żadnego nędznego, taniego samochodziku oraz c) widziałeś kiedyś, żeby krążownik cumował tak blisko?

Terry Pratchett twierdzi, że najkrótszym odmierzalnym okresem czasu jest tak zwana "nowojorska sekunda" - czas, jaki upływa od zapalenia się zielonego światła do momentu, kiedy taryfiarz za Tobą zaczyna trąbić jak opętany. Nowojorska sekunda występuje również w Krakowie, ale taksiarze nie zawsze z niej korzystają. Jedni z nich, oczywiście, ciągle się gdzieś spieszą i rąbią w klakson tak długo i z taką siłą, że wybucha im w twarz zainstalowana w kierownicy poduszka powietrzna. Inni natomiast, jak gdyby na przekór, wloką się swoimi trzydziestoletnimi Mercedesami w kolorze chorej dwunastnicy. Z łokciem chłodzonym przez strumienie powietrza za oknem, spacerują i rozglądają się, wypatrując klientów. Ok, ale to nie jest Nowy Jork, Szanghaj ani Londyn. Tutaj nikt nie wybiega na ulicę machając ręką i krzycząc "taxi!", gdyż każde takie zachowanie skończyłoby się śmiercią na masce Mercedesa W201. Dlatego mamy taksówki na telefon. Stój więc na postoju, złotówo, nie denerwuj mnie.

Już wspominałem, że napiszę kiedyś o kierowcach Awiteksu. Możesz nie wiedzieć co to jest - to sieć piekarń, które cieszą się zasłużoną sławą najtańszych i oferujących najgorsze pieczywo w Krakowie. Tak się składa, że ich tajna baza mieści się na końcu mojej ulicy. Narażony więc jestem na kontakt z kierowcami ich dostawczych półciężarówek. Prawdopodobnie przechodzą oni jakieś testy, zanim dostaną tę robotę. Jeżeli lekarz udowodni im posiadanie chociażby jednej działającej synapsy wewnątrz czaszki, od razu odpadają z eliminacji. Na teście muszą odpowiedzieć na pytania dotyczące ich ego, rozmiaru używanych prezerwatyw, ich życiowych niepowodzeń, kompleksów i braku wyobraźni. Gdy okaże się, że kandydat nie nadaje się na kierowcę dostawczaka, automatycznie dostaje pracę kierowcy dostawczaka. Jak inaczej można wyjaśnić fakt, że jak dotąd wszyscy kierowcy Awiteksu, jakich miałem wątpliwą przyjemność spotkać na drodze, są chamscy, wulgarni w zakresie elaboratów wygłaszanych przez okno szoferki oraz nie posiadają czoła? Prawdopodobnie żarówki z ich kierunkowskazów oświetlają teraz wnętrze hali piekarniczej, bo na pewno nie ma ich tam, gdzie być powinny. Podobnie światła mijania, które jak już cudem jakimś są włączone (pewnie przez kierowcę, który zapomniał je zgasić, jak wyjeżdżał na ulicę), świecą jak lampki ogrodowe z telewizji Mango.

Moja mama często po wyjściu z samochodu powtarza "gdybym miała w tym zamontowany karabin..." ma absolutną rację. Gdyby można było likwidować beznadziejnych, zagrażających bezpieczeństwu innych ludzi kierowców, wiele bochenków chleba w Krakowie musiałoby być dostarczane na piechotę.